Pompa lewodopowa

Pierwszą z nich jest pompa lewodopowa. Metoda ta polega na podawaniu lewodopy poprzez specjalny cewnik bezpośrednio do miejsca jej wchłaniania czyli do dwunastnicy. Cewnik założony jest dojelitowo przez mały otwór w powłokach brzusznych. Lewodopa w postaci żelowej pompowana jest przez specjalną pompę, co pozwala ustalić indywidualną dawkę leku dla pacjenta i wprowadzać ją ze stałą prędkością uzyskując stabilne jej wchłanianie a tym samym stałe stężenie we krwi. Efekt terapeutyczny również jest stały a nie skokowy, jak w przypadku pobierania tabletek doustnych. Terapia lewodopą w postaci żelu jest niezwykle skuteczną metodą objawowego leczenia choroby Parkinsona znacznie poprawiającą sprawność ruchową. Pozwala uniknąć naprzemiennych okresów ON i OFF oraz uciążliwych dyskinez. Niedogodnościami tej metody jest konieczność noszenia przy sobie pompy i założony cewnik w powłokach brzusznych. W porównaniu z istotną poprawą jakości życia chorych po zastosowaniu pompy lewodopowej, ograniczenia te mają dla nich mniejsze znaczenie. Zaletą tej terapii jest również fakt mniejszej ilości przeciwwskazań niż do leczenia operacyjnego. Chorzy, którzy nie kwalifikują się do DBS mogą zatem wciąż uzyskać poprawę dzięki leczeniu pompą lewodopową. Powikłania terapii są rzadkie i związane są z techniczną stroną założenia cewnika dojelitowego.